Goizeko 11k inguruan elkartu ginen guztiok Floreagan. Giro ederra genuen eskera irtetzeko, eta hare hobea izan zen aurretik izan genuen hamaiketakoa. Gerturatutako guztiok gozatu genituen tortilla pintxoak, pastak eta edariak. Tripa bete ondoren, entsegu labur bat eta berehala irten ginen kalera. Bozgorailua aurrean, Juan Inazioren eta Juleneren bertso alaiek artean lo zeudenak balkoietara gerturarazi zituzten, ondoren elkartu ginen ikasle, irakasle eta gurasoen makilkadak entzuteko. Haurrak ere etorri ziren, eta beste zenbaitek izara eraman zuten, euren buruei txanponekin beteko ote zen galdetuz. Herriko hainbat kale bertsoz eta Santa Ageda bezperan gero eta gutxiago entzuten diren aspaldiko abestiez bete genituen, giro paregabea sortuz.
Ez ahaztu, gainera, lortutako diruak helburu zintzo bat zuela. Izan ere, Beningo haur pobreei eta arazoetan dauden gazteei ere zuzendu zitzaien dirua. Hala ere, garrantzitsuena irtetzea bera dela ondo dakigu denok. Aipatu bezala, gero eta gutxiago dira Santa Ageda bezperako ohiturei eustera irtetzen diren haur eta gazteak. Esatea tristea bada ere, euskal kultura arrisku bizian dago. Hori da, hain zuzen ere, geuk alda dezakeguna. Saia gaitezen hain aberasgarriak eta politak diren ohitura zaharrei beste hainbeste denboraz eusten, geure izaeraren zati direla ahaztu ez dezagun.
Hitzak: Aimar Ormazabal
Utzi erantzuna